Asset Publisher
Historia Nadleśnictwa Przedbórz
Tereny Nadleśnictwa Przedbórz należą do najwcześniej zaludnionych i zagospodarowanych terenów Polski. Miejscowości takie jak: Przedbórz, Czermno, Fałków czy Skotniki były wielokrotnie odwiedzane przez królów polskich, przyjeżdżających tu na polowania i sądy.
Tereny Nadleśnictwa Przedbórz należą do najwcześniej zaludnionych i zagospodarowanych terenów Polski. Miejscowości takie jak: Przedbórz, Czermno, Fałków czy Skotniki były wielokrotnie odwiedzane przez królów polskich, przyjeżdżających tu na polowania i sądy.
Pierwsza udokumentowana wzmianka historyczna o Przedborzu pochodzi tzw. falsyfikatu trzemeszeńskiego oznaczonego datą 28 kwietnia 1145 r. i wspomina o istnieniu komory celnej związanej z przeprawą (brodem) na rzece Pilicy. Za czasów Kazimierza Wielkiego powstał kościół murowany i zamek obronny. W roku 1423 Władysław Jagiełło goszcząc w Przedborzu nadał ówczesnej wsi Lodzia (Łódź) prawa miejskie. Okres najazdu szwedzkiego spowodował zniszczenie zamku i znacznej części miasta. Z braku istnienia dużego przemysłu zaczął rozwijać się przemysł drobny i rzemiosło. W szczytowym okresie rozwoju (1913 r.) Przedbórz zamieszkiwało 9 tys. osób (obecnie 3,5 tys.).
Na szczególną uwagę zasługuje Muzeum Ludowe Ziemi Przedborskiej, zawierające szereg eksponatów dotyczących historii i kultury regionu.
Przed I Wojną Światową większość lasów obecnego obszaru Nadleśnictwa podlegała administracyjnie Nadleśnictwu Państwowemu Przedbórz z siedzibą w Tarasie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919r., lasy na tym terenie wchodziły w skład Nadleśnictwa Państwowego Przedbórz oraz częściowo Nadleśnictwa Państwowego Kurzelów.
W roku 1920, sporządzono dla lasów Nadleśnictwa Państwowego Kurzelów (obecnie Nadleśnictwo Włoszczowa) prowizoryczny plan gospodarczy, na bazie którego prowadzono gospodarkę leśną do roku 1930. W roku 1929, opracowano pierwszy gospodarczy definitywnego urządzania lasu na lata 1930-1940.
Okres II Wojny Światowej nie przyniósł poważniejszych strat w drzewostanach w obrębie Przedbórz. Brak jest jednak bliższych danych o prowadzonej gospodarce leśnej z tego okresu.
W latach 1939-1940 tereny Nadleśnictwa znane były z ożywionej działalności partyzanckiej i represji okupanta. Według miejscowych przekazów w lasach obrębu Reczków przebywał w jesieni 1939 r. odział partyzancki mjr Hubala. W roku 1944, w tym samym obrębie powstały duże straty w lasach, związane z budową umocnień nad Pilicą. Wojska niemieckie w tym celu wycięły całkowicie lub nadmiernie drzewostany znajdujące się w zasięgu pasa fortyfikacyjnego. Ponadto drzewostany te zostały, w pasie 20-50 jednostronnie okorowane, co przyczyniło się do obniżenia ich jakości technicznej.
Znaczne straty w drzewostanach powstały także w okresie powojennym. Spowodowane one były kradzieżą drewna niezbędnego przy odbudowie zniszczeń wojennych, grabieniem ściółki i wypasem bydła.
Po 1945 r. w skład Nadleśnictwa Przedbórz weszły lasy państwowe byłego Nadleśnictwa Państwowego Przedbórz oraz upaństwowionych lasów własności prywatnej.
Obecne granice Nadleśnictwa obowiązują od dnia 01.01.1981 r., zgodnie z Zarządzeniem Nr 30 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 10.12 1980 r., jako nadleśnictwo dwuobrębowe, z obrębami: Przedbórz i Reczków. Powierzchnia zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa wynosi około 513 km2.
Asset Publisher
Zostań Super Zakrętakiem w LP
Zostań Super Zakrętakiem w LP
Z radością informujemy, że leśnicy z RDLP w Łodzi i 19 Nadleśnictw dołączają do akcji „Zostań Super Zakrętakiem” realizowanej przez Stowarzyszenie „Łódzkie Hospicjum dla Dzieci – ŁUPKOWA”. Zakrętki zbierane do specjalnych pojemników firma recyklingowa przerabia na granulat i przekazuje do ponownego wykorzystania – a to realne pieniądze dla chorych dzieciaków!
Jedna osoba średnio jest w stanie zebrać kilka-kilkanaście kilogramów rocznie, ale jeśli połączymy siły to akcja ma szansę przynieść mnóstwo uśmiechu i radości podopiecznym placówki. Codziennie w całej Polsce do śmietników trafiają tony nakrętek z tysięcy gospodarstw domowych.
Hospicjum na Łupkowej zapewnia (m.in. z funduszy pozyskanych dzięki akcji) całodobową opiekę lekarską, pielęgniarską, rehabilitacyjną, socjalną, pedagogiczną, psychologiczną i duchową oraz sprzęt do oddychania.
Jak to działa?
- Zbieramy zakrętki i przynosimy je do pracy – RDLP czy biura Nadleśnictwa.
- Koordynator dostarczy je do siedziby RDLP, a RDLP do hospicjum.
- Wolontariusze przygotowują transport zbiorczy do firmy recyklingowej.
- Firma recyklingowa przerabia zakrętki na granulat i przekazuje do ponownego wykorzystania.
- Środki pozyskane z zakrętek wędrują na konto hospicjum i przeznaczane są na spełnienie marzeń podopiecznych.
- Dzieci zyskują bezcenną pomoc w realizacji ich pragnień i potrzeb – my otrzymujemy bezcenny uśmiech chorego dziecka.
- Środowisko dostaje bezcenną pomoc.
- Dzięki akcji pomagamy wdrażać nawyki rozważnego gospodarowania odpadami.
Do akcji zbierania nakrętek zdążyliśmy już przywyknąć. Z racji tego, że gromadzące je osoby nie ponoszą żadnych kosztów, ten sposób niesienia pomocy szybko zdobył popularność. Zbieranie i recykling nakrętek są bardziej opłacalne niż zbieranie plastikowych butelek i sprzedawanie ich do skupów. Butelki są trudniejsze w obróbce, zajmują więcej miejsca. Wymagają bardziej zaawansowanego, więc i kosztowniejszego sprzętu. Jednak tym, co łączy butelki i nakrętki, jest fakt, że każde gospodarstwo domowe codziennie pozbywa się i jednych, i drugich. Dlaczego więc nie pomóc innym, odkładając nakrętki, zamiast je wyrzucać? Moglibyśmy po prostu umieszczać taką nakrętkę w specjalnym pojemniku w ramach domowej segregacji śmieci. Jednak postępując tak, tracimy szansę na realną pomoc komuś, kto jej potrzebuje. Hospicjum, które odbiera nakrętki od kilkunastu czy kilkudziesięciu podmiotów, może zarobić na sprzedaży nakrętek bardzo wymierne pieniądze i przeznaczać je na konkretne cele!
Liczymy na to, że dzięki leśnikom spełnione zostanie niejedno dziecięce marzenie!
